W jakich schorzeniach neurologicznych występuje pieczenie języka? Witam serdecznie .. chcialam zapytać w jakich konkretnie schorzeniach neurologicznych (chodzi mi tylko o taką przyczynę ) występuje pieczenie jezyka. Witam serdecznie. Od jakiegoś czasu męczy mnie pieczenie języka, jamy ustnej. Dokładnie boki języka i jego dalsza górna część(tak to czuję). Wszystko zaczęło się od momentu kiedy jest nakaz noszenia maseczek. Mam taką pracę że czasem muszę je nosić po 2 czy 3 godziny dziennie. Same maseczki są dość często zmieniane. U ok. 11 proc. chorych występuje także świąd i uczucie zatkania uszu. Objawy ogólne występują znacznie rzadziej. Do objawów zespołu alergii jamy ustnej należą więc: podrażnienie śluzówki jamy ustnej. uczucie duszności. pieczenie i obrzęk warg. zmiany krwotoczne i/lub plamiste na błonach śluzowych. pokrzywka. Grzybica języka - rodzaje, przyczyny, objawy, leczenie. Grzybica języka to stosunkowo częste schorzenie, w. Pieczenie języka - pokarmy, choroby, urazy. Pieczenie języka to nieprzyjemna dolegliwość. Przy. Obrzęk języka - najczęstsze przyczyny i leczenie. Obrzęk języka utrudnia oddychanie lub uniemożliwia Pieczenie języka a infekcje i choroby jamy ustnej. Infekcje i choroby jamy ustnej mogą być jednym z głównych powodów pieczenia języka. Przykładem takiej infekcji jest pleśniawka, która jest wywołana przez nadmierny wzrost grzybów Candida w jamie ustnej. Pleśniawka objawia się białymi plamami na języku, które mogą powodować ZUDa. Zespół piekących ust (ang. Burning Mouth Syndrome – BMS) jest uczuciem gorąca/pieczenia obejmującym wargi, język, dziąsła, wnętrze policzka i podniebienie. Nazywany bywa inaczej glossodynią. Uczucie to pojawia się, gdy nerw okolicy oralnej wysyła informację do mózgu. Może to być informacja dotycząca smaku lub temperatury. Gdy mózg z jakiś powodów nie jest w stanie odczytać wiadomości przesyłanej drogą nerwu, może ją zinterpretować właśnie jako uczucie bólu, pieczenia. Co ciekawe – bolące miejsce nie będzie ani zaczerwienione, ani obrzęknięte, ani ciepłe. Jest to tzw. ból neuropatyczny, powstający, gdy nerw nie funkcjonuje etiologia tego zjawiska nie jest znana. Podejrzewa się, że pewną rolę mogą odgrywać: zmiany hormonalne, stres, choroby autoimmunologiczne, uczulenie na pastę, źle dopasowana proteza zębowa, refluks, cukrzyca, niedobory witaminowe oraz choroby tarczycy. Najczęściej jest wynikiem nałożenia kilku najczęściej wymienianych objawów należą ból, pieczenie, metaliczny posmak, suchość w ustach. Nieprzyjemne doznania rozpoczynają się nad ranem, by ustąpić po południu. Niektórzy pacjenci cierpią całą dobę, u innych ból pojawia się i znika kilkukrotnie w ciągu dnia. Pacjenci często opisują doznania jako podobne do uczucia oparzenia gorącą bądź bardzo ostrą że przyczyn zespołu piekących ust może być wiele, postawienie diagnozy stanowi nie lada wyzwanie. W pierwszej kolejności warto wybrać się do stomatologa, który oceni, czy rzeczywiście widoczne są jakieś uszkodzenia, które mogą być przyczyną nieprzyjemnych objawów. Gdy takowych nie ma, konieczne będzie wykonanie badań krwi i poszukiwanie innych chorób mogących dawać powyższe objawy. Bardzo często w diagnostykę zaangażowanych jest wielu specjalistów: od stomatologa po endokrynologa, diabetologa czy alergologa i psychiatrę. Ważne jest, by wykluczyć wszelkie choroby, które mogą manifestować się właśnie w postaci powyższego zespołu piekących ust powinno być ukierunkowane na przyczynę go wywołującą. Jeśli to niedobory witaminowe, należy stosować odpowiednie suplementy. Jeśli problemy z tarczycą lub trzustką – należy je leczyć. Jeśli natomiast wykluczone zostają wszelkie możliwe przyczyny, zaleca się niekiedy niewielką dawkę antydepresantów, które bardzo często przynoszą wymierne efekty. Zalecane są również techniki relaksacyjne, joga czy w razie wystąpienia nieprzyjemnych objawów, pomocne bywają: częste popijanie wody, ssanie rozkruszonego lodu, żucie gum bezcukrowych (wzmagają produkcję śliny, niwelując nieprzyjemne uczucie suchości często towarzyszące pacjentom), unikanie produktów drażniących – ostrych, gorących potraw, intensywnych płynów do płukania ust czy kwaśnych owoców, unikanie palenia papierosów i spożywania piekących ust to bardzo nieprzyjemna przypadłość, której przyczyn należy intensywnie poszukiwać i leczyć je, by móc zapobiec ewentualnym powikłaniom. Wyniki dla: podniebienie twarde Zespół pieczenia jamy ustnej (BMS) Zespół pieczenia jamy ustnej (burning mouth syndrome; BMS) to przewlekłe schorzenie manifestujące się subiektywną bolesnością w obrębie błony śluzowej jamy ustnej i języka. Ból często opisywany jest jako piekący, szczypiący lub kłujący. Może współwystępować z suchością w ustach i zaburzeniami smaku. Zazwyczaj BMS dotyczy warg i języka, ale może objąć również inne rejony błony śluzowej jamy ustnej (podniebienie twarde, policzki, gardło, dno jamy ustnej). Objawy BMS mogą występować codziennie przez 4-6 miesięcy lub dłużej. Zespół pieczenia jamy ustnej najczęściej występuje u dorosłych pacjentów po roku życia. Zespół pieczenia jamy ustnej – przyczyny i epidemiologia Dolegliwość o charakterze pieczenia błony śluzowej jamy ustnej ma wiele określeń w literaturze, pieczenie języka (glossopyrosis), ból języka (glossodynia), ból jamy ustnej (stomatodynia), pieczenie jamy ustnej (stomatopyrosis), dyzestezja jamy ustnej. Obecnie szeroko stosuje się nazwę „zespół pieczenia jamy ustnej” (BMS). Zgodnie z definicją Międzynarodowego Stowarzyszenia Badań nad Bólem (International Association for the Study of Pain, IASP) jest to przewlekłe uczucie pieczenia wewnątrzustnego, którego przyczyna jest niemożliwa do zidentyfikowania. Etiologia choroby pozostaje niewyjaśniona. Tzw. wtórny BMS może łączyć się z niedoborami hematologicznymi (witamin z grupy B, żelaza i kwasu foliowego), nierozpoznaną lub źle kontrolowaną cukrzycą, kandydozą, kserostomią, nieprawidłowościami leczenia protetycznego czy alergią pokarmową. Zwraca się uwagę na częste występowanie u chorych stanów lękowych lub depresyjnych w reakcji na stresujące wydarzenia życiowe – aktualne lub z przeszłości. Na BMS najczęściej chorują kobiety, ale problem może wystąpić również u mężczyzn. Zespół pieczenia jamy ustnej dotyka przede wszystkim osób starszych; szczyt zachorowalności przypada na 6. dekadę życia. Częstość występowania BMS jest trudna do oszacowania, różne badania wskazują na 0,7– 4,6% populacji ogólnej, według niektórych danych może dotyczyć jednak aż 15% populacji. Więcej Bezdech senny a zdrowie jamy ustnej Bezdech senny jest zaburzeniem oddychania w trakcie snu. Objawia się powtarzającymi się przerwami w oddychaniu, z których każda trwa dłużej niż 10 sekund. Najczęściej bezdechy trwają 10-20 sekund. Jeśli takich epizodów jest więcej niż 30 w ciągu 8-godzinnego snu, stawiana jest diagnoza bezdechu sennego. Bezdech senny jest często powiązany z chrapaniem; chrapanie natomiast częściej notowane jest u mężczyzn niż u kobiet. Najczęściej przyczyną bezdechu sennego jest otyłość, a wśród czynników zlokalizowanych w jamie ustnej wymienia się: przerost migdałków podniebiennych, cofnięcie żuchwy, wąskie, wysoko wysklepione podniebienie twarde, język olbrzymi[1],[2]. Zarówno chrapanie, jak i obturacyjny bezdech senny mają daleko idące konsekwencje – zarówno dla zdrowia ogólnego, jak i zdrowia jamy ustnej. Zdrowie jamy ustnej może ulegać pogorszeniu w wyniku bezdechu sennego bądź chrapania bezpośrednio lub pośrednio. Pośredni wpływ bezdechu sennego na zdrowie jamy ustnej Zakłócenie naturalnego rytmu snu – obniża to jakość snu i wpływa negatywnie na wiele funkcji życiowych. W rezultacie – może narażać na większe ryzyko rozwoju chorób cywilizacyjnych, takich jak na przykład otyłość, demencja, choroba Alzheimera. Otyłość negatywnie wpływa na zdrowie jamy ustnej, ponieważ zwiększa ryzyko rozwoju cukrzycy typu drugiego. Zaburzenia funkcji poznawczych skutkują natomiast pogorszeniem sprawności w utrzymaniu higieny jamy ustnej na odpowiednim poziomie; chory może również notorycznie zapominać o szczotkowaniu zębów czy wyjmowaniu i oczyszczaniu protez stomatologicznych. Konsekwencją tego będą stany zapalne w jamie ustnej i próchnica zębów Niedotlenienie – wiąże się z pogorszeniem metabolizmu wewnątrzkomórkowego, a także zwiększa ryzyko wystąpienia stresu oksydacyjnego, co z kolei może podnosić ryzyko rozwoju nowotworów. Spadek odporności – może przełożyć się na większą podatność na zakażenia jamy ustnej wirusami, bakteriami, grzybami. Stres – wynikający z niedostatku snu może zwiększać ryzyko refluksu żołądkowo-przełykowego, którego skutkiem mogą być stany zapalne śluzówki jamy ustnej i demineralizacja i erozja szkliwa. Więcej Budowa jamy ustnej Jama ustna to pierwszy odcinek przewodu pokarmowego, otwarty od przodu szparą ust, w którym obywa się mechaniczne rozdrabnianie pokarmu, wstępna obróbka chemiczna, kształtowanie kęsa pokarmowego, który następnie jest połykany. Jama ustna (zwłaszcza wargi, policzki, zęby i język) to także rezonator mowy, który (wraz z krtanią) odpowiada za formowanie dźwięków i wpływa na czystość wymowy. W budowie jamy ustnej wyróżnia się przedsionek (między wargami i zębami) i jamę ustną właściwą (przestrzeń za zębami). Budowa jamy ustnej Jama ustna dzieli się na jamę ustną właściwą i przedsionek, które są oddzielone dwoma szeregami zębów: górnym i dolnym (łukami zębowymi). Od przodu ogranicza ją szpara ustna, od tyłu ­– cieśń gardła, granicę górną tworzą podniebienie twarde i miękkie, a dolną – dno jamy ustnej. Warga górna i warga dolna ograniczają szparę ust; po bokach łączą się, tworząc kąty ust. Wargi zewnętrzne pokrywa skóra, wewnętrzne – błona śluzowa. Jamę ustną pokrywa błona śluzowa, której charakter różni się zależnie od lokalizacji i funkcji. Jama ustna jest zaopatrywana w ślinę przez trzy pary gruczołów ślinowych: ślinianki przyuszne, podżuchwowe i podjęzykowe. Ślinę wydzielają także liczne małe gruczoły ślinowe w błonie śluzowej policzków, podniebienia, warg i języka. Sekrecja dzienna wynosi ok. 1500 ml. Od ilości śliny, jej gęstości i lepkości w dużym stopniu zależy proces samooczyszczania jamy ustnej. Podniebienie miękkie i twarde Podniebienie, złożone z podniebienia twardego i miękkiego, ogranicza jamę ustną od góry. Podniebienie pokryte jest błoną śluzową, w przedniej części dobrze zrośniętą z okostną. W części środkowej, za zębami siecznymi, znajduje się brodawka przysieczna zakrywająca ujście kanału przysiecznego. Przez kanał przysieczny przechodzą nerwy i naczynia zaopatrujące (przede wszystkim nerw nosowo-podniebienny i tętnica nosowo-podniebienna). W płaszczyźnie pośrodkowej podniebienia biegnie pasmo łącznotkankowe – szew podniebienny; po jego bokach w części przedniej umiejscowione są fałdy podniebienne (fałdy błony śluzowej). Pod śluzówką części przedniej i tylnej podniebienia twardego znajduje się warstwa tłuszczowa i gruczołowa. Ryc. 1. Uproszczona anatomia jamy ustnej Podniebienie miękkie, przyczepione do brzegu podniebienia twardego i odgraniczające część ustną od części nosowej gardła, składa się z dwóch warstw błony śluzowej (górnej i dolnej), rozcięgna, mięśni i gruczołów. Podniebienie miękkie nie ma szkieletu kostnego (w odróżnieniu od podniebienia twardego, którego szkielet składa się z wyrostka podniebiennego szczęki i blaszek poziomych kości podniebiennych). Funkcję szkieletu przejmuje tu rozcięgno podniebienne, zbudowane z tkanki łącznej przeplatanej włóknami mięśniowymi (pod górną warstwą błony śluzowej). Błonę mięśniową podniebienia miękkiego budują mięśnie: mięsień dźwigacz podniebienia miękkiego, mięsień podniebienno-językowy, mięsień podniebienno-gardłowy i mięsień języczka. Więcej Szczegóły badania wewnątrzustnego Badanie przedmiotowe (fizykalne) w stomatologii obejmuje badanie zewnątrz- i wewnątrzustne, przeprowadzane według określonego schematu. Do szczegółowego badania jamy ustnej przystępuje się po badaniu ogólnym obejmującym skórę twarzy pacjenta. Badanie przedmiotowe następuje po zebraniu wywiadu; jego celem jest ustalenie stanu obecnego (status praesens). Badanie fizykalne w stomatologii Badanie fizykalne w stomatologii obejmuje zwykle: oglądanie (inspectio), obmacywanie (palpatio), opukiwanie (percusio). Stomatolog podczas badania przedmiotowego wykorzystuje również mierzenie (mensuratio) oraz zmysł powonienia, co ułatwia niektóre rozpoznania (np. zapalenie dziąseł wrzodziejące objawia się charakterystycznym mdławym oddechem – fetor ex ore). Wzrokiem ocenia skórę i błonę śluzową jamy ustnej. Badanie palpacyjne umożliwia ocenę stopnia wilgotności śluzówki i ewentualnych zmian oraz bolesność uciskową tkanek. Jama ustna zbudowana jest z przedsionka (części przedniej) i jamy ustnej właściwej (części tylnej), oddzielonych łukami zębowymi żuchwy i szczęki. Badanie warg, przedsionka i przyzębia Badanie wewnątrzustne rozpoczyna się od oceny błony śluzowej warg i przedsionka jamy ustnej. Stomatolog ocenia zabarwienie warg, ich wilgotność, grubość, odnotowuje ewentualne zaburzenia rozwojowe (np. rozszczep warg, warga olbrzymia), zwraca uwagę na obecność zmian w kątach ust (nadżerki, pęknięcia), które mogą być objawem różnych stanów chorobowych. Przystępuje do badania wewnętrznej powierzchni warg (palcami wywija je na zewnątrz), skupiając się na zabarwieniu, wilgotności, ocenie stanu strefy przejściowej Kleina (strefy błony śluzowej wargi graniczącej bezpośrednio z czerwienią wargową). Następnie bada pozostałą część przedsionka jamy ustnej (w szczęce i żuchwie) pod kątem obecności przetok, wędzidełek bocznych, z oceną przyczepu wędzidełka wargi górnej i dolnej. Więcej Perły Epsteina i guzki Bohna – niepokojące choć niegroźne zmiany w jamie ustnej Perły Epsteina i guzki Bochna to dwa rodzaje niegroźnych i niebolesnych, niewielkich zmian, jakie pojawiają się w jamie ustnej noworodków i niemowląt. Mylone bywają z pleśniawkami, z którymi wspólną mają tylko fokalizację w obszarze jamy ustnej. (Na zdjęciu tytułowym – afta na wardze górnej). Perły Epsteina i guzki Bohna a pleśniawki Zarówno perły Epsteina, jak i guzki Bohna to drobne torbiele należące do grupy łagodnych zmian w błonie śluzowej jamy ustnej. Nie bolą, nie przeszkadzają i nie powodują dyskomfortu. Mają charakter wrodzony i przejściowy. Nie wymagają leczenia i u dzieci znikają zazwyczaj w ciągu pierwszych tygodni po urodzeniu, choć zdarza się, że pozostają w jamie ustnej nieco dłużej – na kilka miesięcy. Później znikają samoistnie – bez śladu i blizn. W przeciwieństwie do nich, pleśniawki to efekt zakażenia grzybem drożdżakowatym Candida albicans – bolą, powodują dyskomfort, przeszkadzają i trzeba je leczyć. Ryc 1. Pleśniawki Guzki Bohna – biało-szare zmiany w jamie ustnej Guzki Bohna to torbiele nabłonkowe, prawdziwe dotyczące gruczołów ślinowych wytwarzających śluz. Często zlokalizowane są na policzkowych lub językowych częściach wyrostków zębodołowych a rzadko na podniebieniu. Tworzą się najczęściej na policzkowej powierzchni górnego wału dziąsłowego. Czasem można je zaobserwować także na dolnym wale dziąsłowym – ale wówczas występują również na powierzchni wału górnego. Przypadki, że guzki Bohna występują tylko na dolnym wale dziąsłowym, są pojedyncze[1]. Więcej Znaczenie narządu żucia w procesie mowy Mowa jest to złożona zdolność nabywana przez człowieka po urodzeniu, mająca na celu komunikację za pomocą symboli słownych. Do umożliwienia człowiekowi mówienia konieczna jest współpraca ośrodka ruchowego mowy w korze mózgowej z ośrodkiem oddychania w pniu mózgowym oraz ze strukturami związanymi z artykulacją i rezonansem fal dźwiękowych. Proces mowy W procesie mowy można wyróżnić dwie główne czynności mechanicznie, które są sterowane przez korę mózgową – wytwarzanie dźwięków w krtani, oraz ich artykulację w jamie ustnej, czyli proces kształtowania poszczególnych głosek, sylab i wyrazów, docelowo układanych w zdania. W czynności artykulacji biorą udział mięśnie narządu żucia, są to mięśnie napinające podniebienie miękkie, które oddzielają jamę nosowo-gardłową od jamy nosowej i gardła środkowego, co zapobiega przedostawaniu się pokarmów z jamy ustnej do jamy nosowej i przeciwdziała powstawaniu wad wymowy, takich jak np. nosowanie otwarte. Mowa jest końcowym efektem współdziałania wielu narządów z OUN. Czynność narządu żucia jest ściśle skoordynowana z czynnością fizjologiczna obwodowego narządu mowy, w wyniku współdziałania obu narządów możliwe są fonacja (powstawanie głosu), artykulacja, emisja. W trakcie emisji dochodzi do współpracy układu rezonansowego części twarzowej czaszki z komorą rezonacyjną zlokalizowaną w klatce piersiowej. Stopień udziału obu komór rezonacyjnych wpływa na wypadkową emisję głosu, w przypadku dużej przewagi rezonatora głowowego mamy do czynienia z głosem piskliwym, natomiast gdy przeważa udział rezonatora piersiowego głos staje się tubalny. Rezonatory powinny pozostawać w równowadze, ponieważ przeciążenia w ich obrębie prowadzą do męczliwości głosu i rozwoju schorzeń krtani. W skład narządu głosu wchodzą efektor obwodowy oraz analizator ośrodkowy, które są ze sobą zespolone za pomocą połączeń nerwowych. Efektor obwodowy składa się z krtani, narządu artykulacyjnego, rezonansowego, dolnych dróg oddechowych i klatki piersiowej. Ponadto zalicza się do niego także układ mięśniowy klatki piersiowej, jamy brzusznej, szyi oraz grzbietu. Analizator ośrodkowy zawiera ośrodki w mózgu zlokalizowane w różnych częściach kory mózgowej, posiada on powiązanie z ośrodkiem słuchu. Proces powstawania dźwięku jest czynnością złożoną. W czasie poprzedzającym fonację OUN otrzymuje informacje z zakończeń czuciowych nerwów, rozmieszczonych w obwodowej części narządu głosu o aktualnym stanie i wszystkich części narządu głosu. W OUN następuje porównanie przesłanych informacji z zamierzeniem fonacyjnym oraz z wzorcem pamięciowym konkretnej głoski. W przypadku gdy OUN stwierdzi, że narząd głosu nie przygotowany do wykonania zamiaru fonacyjnego, przesyłany jest nakaz skorygowania niedokładności w układzie poszczególnych części narządu głosu, np. napięcia mięśni krtani. Następnie wykonywana jest ponowna kontrola, a ośrodkowy układ czuciowy wysyła bodziec do rozpoczęcia fonacji. Fonacja jest początkowym procesem dźwiękotwórczym, ma miejsce w krtani. W procesie fonacji uczestniczą mięśnie oddechowe. Rozkurcz przepony, skurcz mięśni oddechowych i mięśni tłoczni brzusznej powodują przepływ strumienia powietrza przez krtań, które rozwiera i wprawia w drgania struny głosowe. Kolejną czynnością jest artykulacja, czyli przekształcanie powietrza wydychanego na głoski poprzez czynności obwodowego narządu mowy (jamy gardłowej, ustnej, nosowej i zespołu komór rezonacyjnych). Po procesie artykulacji następuje emisja głosu, która jest procesem złożonym zachodzącym pomiędzy fonacją, artykulacją i oddychaniem w połączeniu rezonansem przestrzeni rezonacyjnych części twarzowej czaszki, krtani i klatki ludzka powstaje w wyniku połączenia podstawowych jednostek mowy – głosek w sylaby, które następnie łącząc się tworzą wyrazy i zdania. Głoski można podzielić na samogłoski i spółgłoski. Wszystkie samogłoski są udźwięcznione. Wśród spółgłosek wyróżniamy spółgłoski dźwięczne, które powstają łącznie z wibracją strun głosowych oraz bezdźwięczne, które są wynikiem tarcia powietrza przepływającego przez komory rezonansowe. Rozwój obwodowego narządu mowy i narządu żucia są wzajemnie zintegrowane. Gałęzią medycyny zajmującą się głosem, mową i słuchem jest głosu i mowy oraz czynność narządu artykulacyjnego są ściśle związane z procesami fizjologicznymi przebiegającymi w obrębie narządu żucia. Rozwój głosu i mowy można podzielić na trzy główne etapy: • okres melodii – czas od pierwszego krzyku dziecka wraz z gaworzeniem • okres wyrazu • okres zdania Więcej Zdjęcia rentgenowskie w stomatologii 13 października 2009 --- Drukuj Zdjęcie rentgenowskie uwidacznia tkankę kostną żuchwy i szczęki, pozwala określić stan kości twarzoczaszki, staw skroniowo-żuchwowy, oraz zęby i otaczające je tkanki kostne. Wprawne oko stomatologa „wypatrzy” ze zdjęcia RTG wczesne ogniska próchnicy, zęby zatrzymane, wszelakie zmiany przy korzeniach, ropnie, torbiele oraz zmiany nowotworowe. Badanie: Do wykonania zdjęć RTG pacjent ubierany jest w „kubraczek ochronny”, którego celem jest ochrona przed promieniowaniem. W dobie stale rozwijających się technologii oczekiwanie na wywołanie zdjęcia trwa zaledwie kilka minut, a cały zabieg jest całkowicie bezpieczny i bezbolesny. BADANIA RADIOLOGICZNE WYKONYWANE W STOMATOLOGII DZIELĄ SIĘ NA: • wewnątrzustne (przylegające i zgryzowe) • zewnątrzustne (pantomograficzne i warstwowe) Więcej Wady rozszczepowe twarzoczaszki Najczęstszą wadą rozwojową w obrębie twarzy i jamy ustnej są rozszczepy wargi górnej, wyrostka zębodołowego i podniebienia, które – wraz z towarzyszącymi zniekształceniami nosa – są konsekwencją przerwania ciągłości anatomicznej i zaburzeń rozwoju twarzy. Rozszczepy rzadkie związane są również z wadami innych struktur anatomicznych twarzowej części czaszki. Natomiast rozszczepy w zespołach wad wrodzonych współwystępują z mnogimi malformacjami innych narządów i układów. Lipiec – miesiącem świadomości o rozszczepach i problemach czaszkowo-twarzowych Rozszczepy twarzy – przyczyny i klasyfikacja Mimo wielu badań przyczyny powstawania rozszczepów twarzy wciąż nie zostały w pełni wyjaśnione. Uważa się, że etiologia jest złożona i wieloczynnikowa, a wada jest skutkiem łącznego działania wielu genów i czynników środowiskowych. Rozszczep wargi i/lub podniebienia oznacza brak ciągłości anatomicznej i niedorozwój tkanek. Wada może przyjmować różnorodne postacie: od jednostronnego częściowego rozszczepu wargi górnej po obustronny rozszczep wargi, wyrostka zębodołowego i podniebienia. Różny może być także stopień niedorozwoju poszczególnych struktur i ich zniekształcenie. Istnieje wiele klasyfikacji wad rozszczepowych; do najpopularniejszych i najczęściej stosowanych należy klasyfikacja Kernahana i Starka, oparta na podziale embriologicznym. Linią podziału jest tu otwór przysieczny (granica podniebienia pierwotnego i wtórnego); wyróżniono trzy grupy: Rozszczepy podniebienia pierwotnego obejmujące wargę i wyrostek zębodołowy: A – lewostronny B – prawostronny C – środkowy D – obustronny 1 – całkowity; 2 – częściowy Rozszczepy podniebienia wtórnego: 1 – całkowity 2 – częściowy 3 – podśluzówkowy Rozszczepy podniebienia pierwotnego i wtórnego, które obejmują wargę, wyrostek zębodołowy i podniebienie: A – lewostronny B – prawostronny C – środkowy D – obustronny 1 – całkowity; 2 – częściowy Więcej Zmiany barwnikowe na śluzówce jamy ustnej Zmiany barwnikowe na śluzówce jamy ustnej mogą wynikać z obecności melaniny, elementów krwi lub obcych substancji. Mogą występować jako zmiany pojedyncze lub mnogie; rzadko dają dolegliwości bólowe. Zmiany barwnikowe na błonie śluzowej jamy ustnej mogą być objawem nowotworu, dlatego – jeśli istnieją wątpliwości co do rozpoznania lub podejrzewa się zmianę złośliwą – należy pobrać wycinek do badania histopatologicznego. Zmiany barwnikowe na śluzówce jamy ustnej – klasyfikacja Biorąc pod uwagę zasięg zmian barwnikowych na śluzówce jamy ustnej wyróżnia się zmiany zlokalizowane i rozsiane. Do pojedynczych lub zlokalizowanych zmian należą: tatuaż amalgamatowy naczyniak znamię melanocytowe (barwnikowe) plama barwnikowa (pieg) czerniak złośliwy mięsak Kaposiego. Do zmian barwnikowych mnogich lub rozlanych zalicza się: zmiany w zespole Sturge’a-Webera wrodzoną naczyniakowatość krwotoczną pigmentację fizjologiczną chorobę Addisona żucie betelu/paanu zespół Peutza-Jeghersa język czarny włochaty przebarwienia wywołane lekami melanozę palaczy trombocytopenię. Więcej Gruźlica w tkankach części twarzowej czaszki W ostatnich latach, po okresie wyraźnego zmniejszenia częstości zachorowań na gruźlicę, obserwuje się zwiększenie liczby rozpoznawanych przypadków, również w krajach zachodnich. Wśród klasycznych objawów gruźlicy wymienia się plwocinę podbarwioną krwią, poty nocne, gorączkę i utratę masy ciała. Jednak objawy ogólne w przebiegu gruźlicy tkanek części twarzowej czaszki mogą nie występować lub być bardzo skąpe. Do zmian w jamie ustnej należy głównie owrzodzenie na grzbietowej powierzchni języka, ale zmiany mogą występować też w innych lokalizacjach. Owrzodzenia cechuje nieregularny kształt i uniesione brzegi, mogą przypominać głębokie zakażenie grzybicze. Leczenie gruźlicy tkanek i narządów części twarzowej czaszki jest pełnym, wielolekowym postępowaniem, stosowanym standardowo w gruźlicy – bez względu na postać kliniczną i lokalizację. Gruźlica – choroba zakaźna Gruźlica (tuberculosis) jest chorobą zakaźną wywołaną przez pałeczkę kwasooporną, wykrytą w 1882 r. przez Roberta Kocha. Czynnikiem etiologicznym zakażeń u człowieka najczęściej jest prątek gruźlicy (Mycobacterium tuberculosis) i prątek bydlęcy (M. bovis). Ze względu na odkrycie i wyodrębnienie prątków niegruźliczych (prątków innych niż gruźlicze/prątków atypowych), które mogą powodować zakażenia u ludzi i zwierząt, w literaturze stosuje się określenia gruźlica typowa lub klasyczna oraz gruźlica atypowa (tuberculosis atypica) lub mikobakterioza powodowana przez prątki atypowe. W przypadku gruźlicy klasycznej do zakażenia najczęściej dochodzi drogą oddechową (typ ludzki prątka), rzadziej drogą pokarmową (typ bydlęcy), w sporadycznych przypadkach – drogą krwionośną lub chłonną. W zakażeniach drogą pokarmową miejsce wtargnięcia patogenów stanowić może jama ustna. Mimo to zmiany gruźlicze w tej lokalizacji obserwowane są stosunkowo rzadko, co tłumaczy się oczyszczającym działaniem śliny i niewielką ilością tkanki chłonnej (podatnej na zakażenia o takiej etiologii). Do czynników sprzyjających zakażeniu w jamie ustnej należą mikro- i makrourazy śluzówki, zapalenia nieswoiste, nieprawidłowa higiena jamy ustnej, zły stan uzębienia i tkanek przyzębia i in. Po wniknięciu do tkanki prątek gruźlicy powoduje zmiany zwyrodnieniowe i martwicze z powstawaniem ziarniniaków gruźliczych, wysiękiem zapalnym i przerostem tkanki wokół ogniska zapalnego. Konglomeraty ziarniniaków mogą tworzyć guzki ulegające zwłóknieniu lub serowaceniu (masy serowate mogą wapnieć lub rozmiękać). Efektem rozpadu guzków serowatych jest tzw. ropień zimny i owrzodzenie. Więcej Czy wiesz, że... Pacjenci z woj. dolnośląskiego najczęściej ze wszystkich województw łykają leki na uspokojenie przed wizytą u dentysty aż 8%, wyprzedzają ich tylko obcokrajowcy gdzie po takie środki sięga 12% pacjentów. (Inne woj. ok 4%) Czas może zabrać zęby, ale nie zabierze uśmiechu. 60% Polaków deklaruje, że woli zażywać leki przeciwbólowe, w razie bólu zęba i przeczekać go, niż udać się do stomatologa. FAQ Pieczenie języka często pojawia się po zjedzeniu pikantnej potrawy lub niektórych owoców. Nie oznacza to jednak, że to nieprzyjemne uczucie nie wymaga konsultacji z lekarzem. W wielu przypadkach, piekący język jest objawem poważnej choroby. Dowiedz się, kiedy ból języka oraz piekący lub szczypiący język mogą być spowodowane języka nie jest niczym niezwykłym, jeżeli występuje tuż po zjedzeniu owoców cytrusowych, ananasa lub kiwi. W takiej sytuacji, najczęściej wynika ono z podrażnienia błony śluzowej, wywołanego przez zawarte w owocach kwasy organiczne. Jeżeli dana osoba wykazuje nadwrażliwość na kwasy, pieczenie może pojawić się także w innych obszarach jamy ustnej. Piekący ból może też wystąpić po zjedzeniu ostrej potrawy, w której kucharz nie poskąpił pikantnej papryki. W tym przypadku, uporczywe uczucie jest wywołane przez kapsaicynę, która działa na obecne w jamie ustnej receptory bólu. Ulgę może przynieść solidny łyk mleka. Białko neutralizuje działanie kwasów owocowych i kapsaicyny i tym samym doprowadza do złagodzenia uczucia pieczenia. Skuteczne może okazać się też żucie gumy bez cukru (zwiększona produkcja śliny). Jeżeli piekący język pojawia się bez związku ze spożywanym pokarmem, może być objawem stanu chorobowego. Jest to jednak objaw nieswoisty, więc w takim przypadku, ustalenie pierwotnej przyczyny nie jest łatwe i może wymagać konsultacji u wielu specjalistów – stomatologa, laryngologa, alergologa, neurologa, a w niektórych przypadkach – także u psychiatry. Pieczenie języka a zakażenie grzybicze, wirusowe lub bakteryjnePieczenie języka może być objawem zakażenia o podłożu grzybiczym, wirusowym lub bakteryjnym. Uporczywy ból języka o piekącym charakterze pojawia się w przebiegu kandydozy, czyli grzybicy jamy ustnej. Wśród innych objawów tej choroby należy wymienić biały nalot, pojawiający się na języku i podniebieniu, bolesne pęknięcia w kącikach ust, owrzodzenia i ból w obszarze jamy ustnej. Należy podkreślić, że nieleczona grzybica może rozprzestrzenić się na cały przeczytać:Kandydoza, czyli infekcja grzybem Candida albicans. Jak ją leczyć?Co na afty w ustach? Jak zapobiegać powstawaniu nadżerek?Szczypanie języka może pojawić się w przebiegu wielu infekcji wirusowych. Należą do nich:zakażenie wirusem opryszczki zwykłej HSV-1 (na skutek pęknięcia pęcherzyków, na języku powstaje bolesne owrzodzenie), zakażenie wirusem półpaśca (pieczenie pojawia się na skutek zajęcia błony śluzowej jamy ustnej), zakażenie adenowirusami (pieczenie może być efektem zakażenia układu pokarmowego i stanu zapalnego gardła), zakażenie wirusem Epsteina-Barr (możliwa pierwotna przyczyna mononukleozy), zakażenie wirusem HIV (przyczyną pieczenia mogą być liczne owrzodzenia języka i pozostałych obszarów jamy ustnej). Ból języka może być też wywołany infekcją bakteryjną, przede wszystkim wywołaną zakażeniem krętkami białymi, wywołującymi kiłę. Kontakt oralny z zakażoną osobą może doprowadzić do wystąpienia zmian na języku lub w okolicy ust, początkowo pod postacią zaczerwienionej grudki, która później przyjmuje postać wrzodziejącą. Opryszczka, czyli zakażenie wirusem opryszczki pospolitej – objawy i leczenieKiła (syfilis) - groźna choroba weneryczna Piekący język – jakie choroby mogą być przyczyną takiego bólu języka?Pieczenie języka może być nieswoistym objawem, wskazującym na schorzenia układu pokarmowego, skóry lub wrzodowa żołądka – do objawów choroby należy niestrawność, nudności, wymioty, zgaga, zaparcia, spadek masy ciała i uczucie zmęczenia. W przebiegu dolegliwości pojawia się też ból brzucha, przede wszystkim w godzinach porannych i tuż po pierwszym posiłku, oraz piekący ból w obszarze żołądka, przełyku, gardła oraz jamy żołądkowo-przełykowy – symptomy choroby są następstwem uszkodzenia śluzówki przełyku, do czego dochodzi w skutek zarzucania treści żołądkowej. W przebiegu schorzenia, u chorego dochodzi do cofania się pokarmu. Objaw ten ulega nasileniu w pozycji leżącej, przy pochylaniu tułowia, po obfitym posiłku oraz po zjedzeniu tłustych potraw. Jednym z podstawowych objawów jest zgaga. Wśród pozostałych symptomów, należy wymienić częste odbijanie. W późnej fazie schorzenia dochodzi do wystąpienia niecharakterystycznych objawów - kaszlu, dolegliwości bólowych towarzyszących przełykaniu, przykrego zapachu z ust, uporczywego pieczenia w jamie ustnej oraz w obszarze – choroba skóry, mogąca obejmować błonę śluzową jamy ustnej, najczęściej w postaci zwykłej. W przebiegu schorzenia dochodzi do wystąpienia licznych pęcherzy, które szybko pękają i przyjmują postać wrzodziejącą. Liszaj płaski – jeżeli obejmie błonę śluzową jamy ustnej, doprowadzi do wystąpienia białych obszarów (o siatkowej strukturze) na języku i na wewnętrznej stronie policzków. Zmiany najczęściej są niebolesne, jednak w niektórych przypadkach wywołują uczucie piekącego wysiękowy wielopostaciowy – zmiany mają postać pęcherzy, które przeistaczają się w afty. Zlokalizowane są w obszarze warg, języka, podniebienia policzków i dziąseł. Zmiany wywołują dolegliwości bólowe, wpływają na zwiększenie wydzielania śliny i są przyczyną przykrego zapachu z – jednym z najczęściej występujących powikłań cukrzycy jest polineuropatia cukrzycowa, w przebiegu której pojawia się ból neuropatyczny. W niektórych przypadkach, dolegliwości bólowe obejmują jamę ustną i objawiają się jako pieczenie lub szczypanie tarczycy – pieczenie języka jest jednym z objawów, występujących w przebiegu schorzenia. Innym symptomem, zlokalizowanym w obszarze jamy ustnej, jest zmniejszone wydzielanie śliny. Przeczytaj również:Cukrzyca – jak rozpoznać jej objawy? Zagrożenia nieleczonej chorobyStyl życia, który zmniejsza objawy refluksuAnemia – wśród licznych objawów tej choroby może pojawić się także ból i pieczenie języka. Pozostałe często występujące symptomy, zlokalizowane w okolicach jamy ustnej, to rumień śluzówki, stan zapalny kątów ust i zaburzenia połykania. Awitaminoza – w tym przypadku, przyczyną piekącego bólu języka może być niedobór witamin z grupy B, żelaza, cynku oraz kwasu języka a alergie i nietolerancja glutenuPieczenie języka może stanowić reakcję na kontakt z alergenem. Taki objaw może pojawić się w następstwie alergii kontaktowej (np. na leki stomatologiczne) lub alergii pokarmowej (np. na zawarte w żywności konserwanty). Piekący język może też być reakcją, jaka zachodzi w zespole alergii jamy ustnej. Mowa tu o reakcji krzyżowej, jaka zachodzi między alergenami pyłków roślin a alergenami zawartymi w owocach lub warzywach. Wynika to ze zbliżonej struktury obu tych grup – układ immunologiczny osoby uczulonej interpretuje ich białka jako identyczne. W takim przypadku, reakcją na zjedzenie surowych warzyw i owoców może być uczucie drętwienia i pieczenia w jamie ustnej. W niektórych przypadkach, pieczenie języka pojawia się jako objaw nadwrażliwości na gluten. Równolegle może pojawić się uczucie pieczenia w przełyku, nudności oraz wymioty. Należy jednak zaznaczyć, że takie objawy nie występują zbyt często. Dieta bezglutenowa - produkty bezpieczne dla osób z celiakią... Pieczenie języka a pierwotny i wtórny zespół pieczenia jamy ustnejPieczenie języka jest jedną z dolegliwości, składających się na pierwotny zespół pieczenia jamy ustnej. Niektórzy specjaliści są zdania, że schorzenie to ma związek z zaburzeniami w obszarze układu nerwowego, jednak etiologia tej choroby nie została poznana. W przebiegu schorzenia, przewlekłe dolegliwości bólowe (występują przez minimum 4–6 miesięcy) pojawiają się bez wyraźnych zmian chorobowych w obszarze jamy ustnej. Palący, piekący i kłujący ból pojawia się w obszarze błony śluzowej jamy ustnej, przede wszystkim w przedniej części języka (ból języka z boku i w okolicy koniuszka). Wśród innych symptomów należy wymienić mrowienie i drętwienie jamy ustnej, suchość w ustach, zaburzenia w odczuwaniu smaku, wrażliwość na pokarmy kwaśne, słone i gorzkie. Charakterystyczne dla tego schorzenia jest ustępowanie dolegliwości bólowych w trakcie pieczenia jamy ustnej występuje także w postaci wtórnej, jako następstwo chorób ogólnych, cukrzycy, anemii, choroby refluksowej, schorzeń tarczycy czy awitaminozy. Może też mieć podłoże psychiczne. W niektórych przypadkach, pieczenie języka pojawia się w następstwie depresji, nerwicy i innych zaburzeń o podłożu lękowym. Warto przeczytać też:Anemia (niedokrwistość) – objawy, przyczyny i leczenieStyl życia, który zmniejsza objawy refluksuPozostałe przyczyny pieczenia językaPieczenie języka, które czasem przybiera postać bólu kłującego, może być objawem neuralgii językowo-gardłowej. W takim przypadku pojawia się ból języka z tyłu, dolegliwości obejmują też okolice krtani i migdałka podniebiennego. Atak bólu może trwać nawet kilka minut i pojawia się w różnych sytuacjach – podczas przełykania, w trakcie przeżuwania, kasłania czy mówienia. Piekący ból może wynikać z podrażnienia błony śluzowej języka, wywołanego alkoholem i substancjami zawartymi w dymie dolegliwości mogą wywołać także niektóre pokarmy i napoje. Poza wspomnianymi już owocami i pikantnymi potrawami, pieczenie języka może wystąpić po spożyciu: czekolady, sera, orzechów, ziemniaków i kawa. Przyczyną mogą być też liczne dolegliwości stomatologiczne, takie jak:próchnica, suche zapalenie zębodołu, schorzenia przyzębia brzeżnego, zapalenie miazgi zębowej, stan zapalny tkanek okołowierzchołkowych. Pieczenie języka – leczeniePieczenie języka wymaga leczenia przyczynowego, jednak należy podkreślić, że ze względu na nieswoisty charakter symptomu, postawienie diagnozy stwierdzającej pierwotną przyczynę jego wystąpienia nie jest łatwe. Poza lekami charakterystycznymi dla danej jednostki chorobowej, stosuje się preparaty sztucznej śliny, środki przeciwbólowe i przeciwzapalne. W celu doraźnego złagodzenia dolegliwości bólowych, lekarz może zalecić stosowanie preparatu z lidokainą do użytku ofertyMateriały promocyjne partnera fot. Adobe Stock, Farknot Architect Spis treści: Suchość w ustach (kserostomia) - czym jest? Suchość w ustach - przyczyny Objawy związane z suchością w ustach Suchość w ustach - diagnostyka Sposoby na suchość w ustach Preparaty na suchości w ustach Suchość w ustach (kserostomia) - czym jest? Suchość w ustach, inaczej kserostomia, to subiektywne odczucie braku śliny w jamie ustnej. Jest to powszechny objaw, lecz często bagatelizowany i zrzucany na karb odwodnienia. W rzeczywistości suchość w jamie ustanej może mieć przykre konsekwencje, pogarszać jakość życia i wynikać z różnych poważnych problemów zdrowotnych lub stosowania leków. Częściej dotyczy osób starszych. Suchość w ustach może wynikać z faktycznego uszkodzenia ślinianek, czyli gruczołów wydzielających ślinę, lub być odczuciem subiektywnym bez dysfunkcji ślinianek. Ślina w przypadku kserostomii bywa wydzielana w małych ilościach lub nie jest wydzielana wcale, nawet przy prawidłowym nawodnieniu organizmu. Ślina jest bardzo ważną wydzieliną, która nawilża i odkaża jamę ustną. Ułatwia żucie, połykanie i mówienie. Enzymy w ślinie wstępnie rozpoczynają trawienie niektórych pokarmów. Ślina opłukuje jamę ustną z resztek jedzenia, oczyszcza ją i zapobiega próchnicy. Jej obecność jest więc niezbędna w ustach. Jedno ze szwedzkich badań wykazało, że problem suchości w ustach dotyczy 21% kobiet i 27% mężczyzn. Suchość w ustach – przyczyny Najczęstszą przyczyną uporczywej suchości w ustach są działania niepożądane leków. Suchość w ustach często ma podłoże chorobowe, przez co dochodzi do zaburzenia pracy gruczołów ślinowych. Jeśli pojawia się epizodycznie, to przyczyną może być wypicie zbyt małej ilości płynów, stres, lęk lub zjedzenie słonego jedzenia. Suchość w ustach może wynikać z: nadczynności tarczycy, cukrzycy, niedoboru witaminy B12, miażdżycy, chorób psychicznych, chorób tkanki łącznej, np. zespół Sjögrena, toczeń rumieniowaty układowy, reumatoidalne zapalenie stawów, AIDS, chrapania, alergii, anemii z niedoboru żelaza, nikotynizmu, przyjmowania niektórych leków (np. leki moczopędne, przeciwdepresyjne, przeciwlękowe, przeciwalergiczne i opioidowe przeciwbólowe), pierwotna marskość wątroby, stosowanie protezy zębowej, oddychanie przez usta, odwodnienie. Suchość w ustach jest bardzo często spotykana u osób poddanych chemio- i radioterapii. Suchość w ustach: prawdziwa i rzekoma Chroniczna suchość w ustach może być dwojako określana ze względu na przyczynę – jako suchość prawdziwa i rzekoma. Kserostomia prawdziwa to suchość w ustach wynikająca ze spadku ilości wydzielanej śliny, natomiast suchość rzekoma jest objawem „psychologicznym” – odczuwana jest suchość w buzi przy prawidłowym wydzielaniu śliny, co bywa objawem nerwicy wegetatywnej lub depresji. Suchość w ustach – objawy Suchość w ustach może przebiegać z różnymi objawami, takimi jak np.: pieczenie języka i ust oraz suche, spierzchnięte wargi, pieczenie w ustach, szorstkość języka, ból podczas połykania, zaburzenia czucia smaku, zmniejszenie apetytu, trudności w mowie, podatność na uszkodzenia śluzówki jamy ustnej i powstawanie bolesnych owrzodzeń, postępującą próchnicę zębów, zakażenia grzybicze w jamie ustnej, obrzęk śluzówek jamy ustnej, niemożność stosowania protez zębowych, z uwagi na duże ryzyko zranień i dyskomfort spowodowany suchością w ustach, nieprzyjemny zapach z ust. Skutki objawów suchości w ustach Symptomy suchości w ustach po dłuższym czasie mogą doprowadzić do niedożywienia z uwagi na przyjmowanie mniejszych ilości pokarmów (by „zaoszczędzić” sobie cierpienia związanego z bolesnym żuciem i połykaniem), a także wycofania się z życia społecznego, izolacji wynikających ze stresu i poczucia bezradności. Jest również przyczyną obniżenia nastroju i zaburzeń snu. Diagnozowanie suchości w ustach Diagnostyka w przypadku występowania suchości w ustach polega na sprawdzeniu, w jakim stopniu zostało upośledzone wydzielanie śliny. W tym celu wykonywane są testy sialometryczne: kontrola ilości śliny niestymulowanej (u-SFR; norma 0,3-0,4 ml/min; kserostomia prawdziwa <0,1 ml/min), kontrola ilości śliny stymulowanej (s-SFR; norma 1-2 ml/min; kserostomia prawdziwa <0,2-0,5 ml/min), kontrola poziomu wydzielania z gruczołów z podniebienia i z gruczołów przyusznych. Aby stwierdzić kserostomię prawdziwą, należy stwierdzić suchość w ustach i u-SFR musi być mniejsze niż 0,1 ml/min. Badania, które mogą być przydatne w rozpoznaniu przyczyny suchości w ustach to: badania obrazowe (rezonans magnetyczny), biopsja - przy podejrzeniu choroby ogólnoustrojowej konieczne może być pobranie fragmentu gruczołu ślinowego do dalszych badań. Jak sobie radzić z suchością w ustach Leczenie suchość w ustach polega na łagodzeniu objawów. Najważniejsze jest utrzymanie wydzielania śliny i stymulowanie tego procesu, o ile jest to możliwe. Aby pobudzić wydzielanie śliny, należy przestrzegać następujących zaleceń: systematycznie pielęgnować jamę ustną delikatnymi szczoteczkami i preparatami, często popijać płyny w małych ilościach, przepłukiwać usta przed i po posiłkach np. wodą mineralną gazowaną, wodą sodową, roztworem 1:1 wina musującego z jabłek i wody, ssać cukierki o intensywnym smaku, kostki lodu z soku owocowego lub zamrożone kawałki ananasa, ssać owoce cytrusowe, włączyć do diety wodniste warzywa i owoce jak ogórki, arbuzy, melony, winogrona, żuć gumy bez cukru, unikaj kofeiny, alkoholu i palenia papierosów, unikaj suchych, twardych pokarmów, pędzlować jamę ustną oliwą z oliwek lub olejem lnianym. W przypadku suchości w ustach spowodowanej chorobą, np. grzybicą jamy ustnej, należy leczyć przyczynę. Gdy problem wynika ze stosowania leków, rozważyć trzeba zmianę lub rezygnację z przyjmowania - konieczna konsultacja z lekarzem. Jeśli wydzielanie śliny jest zatrzymane, wówczas trzeba stosować preparaty sztucznej śliny. Suchość w ustach – preparaty sztucznej śliny W leczeniu suchości w ustach stosuje się miejscowe środki tzw. preparaty sztucznej śliny, dostępne w formie aerozoli, pastylek, żelu, gum do żucia. Poprawiają komfort osoby chorej. Ich skład jest zbliżony do składu naszej fizjologicznej śliny i pełni te same funkcje. Efekt ich użycia jest jednak krótki, co nie oznacza, że nie warto ich stosować. Przykładowe preparaty, dostępne bez recepty: Kserostemin – aerozol 50 ml za ok. 20 zł, MucoDry X – aerozol 20 ml za ok. 25 zł, Xerostom Pastilles – pastylki 30 szt. za ok. 25 zł, Xerostom Gel Saliva – żel 25 ml za ok. 20zł, Xerostom Gum - guma do żucia, 20 sztuk za ok. 20 zł, Solus Nano – roztwór, 200 ml za około 30 zł. Treść artykułu została pierwotnie opublikowana Źródła:B. Talha, Swarnkar, Xerostomia, Napeñas, Brennan, Fox, Diagnosis and treatment of xerostomia (dry mouth), doi: Czytaj także:Domowe sposoby na gorzki smak w ustach. Jakie mogą być jego przyczyny?Kiedy posmak krwi w ustach oznacza poważny problem zdrowotny?Utrata smaku przy koronawirusie. Nadal występuje, lecz rzadziej. Jakie objawy COVID-19 dominują?Metaliczny posmak w ustach - przyczyny, zapobieganie, leczenie Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem! Zapalenie języka – przyczyny Schorzenie dzieli się na: pierwotne zapalenie języka, wtórne zapalenie języka. Dolegliwość o charakterze pierwotnym wywołują: wirusy (np. wirus opryszczki), bakterie ( paciorkowce, gronkowce), grzyby (np. Candida albicans). Natomiast wtórne zapalenie języka jest konsekwencją innych schorzeń, takich jak np.: choroba trzewna (celiakia), alergie, AIDS, anemia, cukrzyca, awitaminoza zwłaszcza w zakresie witamin z grupy B, pelagra, choroby skóry, które mogą także obejmować błony śluzowe (rumień wielopostaciowy, pęcherzyca, liszaj płaski) kiła (w późnym stadium choroby). Do czynników ryzyka sprzyjających rozwojowi omawianego stanu chorobowego zalicza się: noszenie aparatu ortodontycznego, urazy mechaniczne języka, antybiotykoterapię, choroby zębów i przyzębia, próchnicę, suchość w jamie ustnej, oparzenia języka, palenie papierosów, nadużywanie alkoholu, ubogą dietę dziecka i dorosłego, nieodpowiednią higienę jamy ustnej. Zapalenie języka – objawy Jakie objawy mogą świadczyć o zapaleniu języka? Charakterystycznym symptomem jest ból języka, odczuwany podczas mówienia, jedzenia (zwłaszcza słonych i kwaśnych produktów, co często utrudnia ich spożywanie). Kolejnym częstym objawem jest uczucie pieczenia języka oraz widoczny obrzęk i zaczerwienienie tego narządu. O toczącym się stanie zapalnym świadczy też biały nalot na języku, śluzówce jamy ustnej oraz nieprzyjemny posmak w ustach. Na zapalenie języka wskazuje też tzw. język geograficzny (z łac. lingua geographica), gdy grzbietową część języka pokrywają jasne i różowe/czerwonawe nieregularne plamy kształtem przypominające mapę. Diagnozowany jest u około 2% populacji, a jego przyczyna jest nieznana. Przeczytaj również: Zajady – przyczyny powstawania, objawy i sposoby leczenia Romboidalne zapalenie grzbietu języka Etiologia romboidalnego zapalenia grzbietu języka (z łac. glossitis rombica mediana) nie jest do końca znana. Przypuszcza się, że przyczyną mogą być nieprawidłowości rozwoju embrionalnego języka. W ostatnim czasie pojawiają się doniesienia, że do powstania choroby może przyczyniać się zakażenie drożdżakami Candida lub cukrzyca. O tego typu stanie zapalnym mówi się wtedy, gdy na języku zauważalne są niebolesne zmiany, kształtem przypominające romby. Romboidalne zapalenie grzbietu języka często nie daje żadnych objawów. Zapalenie języka – diagnostyka W przypadku zapalenia języka – ze względu na bardzo charakterystyczne objawy – postawienie trafnej diagnozy nie jest trudne. Aby ustalić charakter choroby (pierwotny czy wtórny), oprócz wywiadu lekarskiego konieczne jest wykonanie kilku badań: wymaz i posiew z języka, badania biochemiczne, morfologia, badanie poziomu cukru, testy wykrywające kiłę, testy pod kątem niedoborów witaminowych (witamin z grupy B). Zapalenie języka – leczenie farmakologiczne Leczenie zapalenia języka zależy od przyczyny, która wywołała stan chorobowy. Bakteryjne i grzybicze zapalenie języka wymaga prowadzenia leczenia przyczynowego (antybiotyki, leki przeciwgrzybicze). Pomocniczo stosuje się również preparaty witaminowe zawierające witaminy z grupy B oraz witaminę C. Jeśli pacjent odczuwa silny ból, stosuje się leki przeciwbólowe o działaniu miejscowym. Zobacz także: Benzydamina – nie tylko na ból gardła Zapalenie języka – leczenie domowe Domowe sposoby leczenia zapalenia języka polegają przede wszystkim na zwiększonej dbałości o higienę jamy ustnej, stosowaniu płukanek na bazie ziół (np. szałwii, rumianku) oraz roztworu wodowęglanu sodu (soda oczyszczona). W przypadku towarzyszącej zapaleniu języka infekcji jamy ustnej, pomocne są produkty zawierające benzydaminę, które zmniejszają przekrwienie i obrzęk w jamie ustnej oraz gardle. Zapalenie języka to przykra dolegliwość, która niejednokrotnie obniża komfort życia chorego, dlatego przy wystąpieniu pierwszych objawów warto skonsultować się z lekarzem, który zaleci odpowiednie leczenie. Przeczytaj także: Rany po aparacie ortodontycznym – jak sobie z nim radzić? Katarzyna Mrówka-Kata, Grzegorz Namysłowski, Katarzyna Banert, Wojciech Ścierski: Zapalenia języka i inne wybrane jego zmiany o charakterze łagodnym, Forum Medycyny Rodzinnej 2008, tom 2, nr 2, 127–131, [dostęp:

pieczenie języka i podniebienia forum